پروژه بهبود سیستم‌های بی‌خانمانی جوانان

سیستم ورود هماهنگ (CES)

• جوانان و کارکنان برای پیمایش CES و درک نحوه عملکرد آن تلاش می‌کنند.

• بسیاری از جوانان به دلیل عدم فعالیت، حتی زمانی که هنوز به مسکن نیاز دارند، از جامعه خارج می‌شوند.

• فرآیند ارزیابی CES طولانی است و می‌تواند دوباره آسیب‌زا به نظر برسد.

• سیاست‌های اولویت‌بندی باید مورد ارزیابی مجدد قرار گیرند.

• برای اطمینان از اینکه ارجاعات منجر به مسکن می‌شوند، فرآیندهای واضح‌تری مورد نیاز است.

استفاده از سیستم اطلاعات مدیریت بی‌خانمانی (HMIS)، کیفیت داده‌ها و آموزش کارکنان

• کارکنان در سراسر سازمان‌ها به آموزش و پشتیبانی مداوم‌تری در استفاده از HMIS نیاز دارند.

• HMIS به عنوان ابزاری برای تداوم پرونده و به اشتراک گذاری اطلاعات، پتانسیل بکری دارد.

• کارکنان و جوانان نگرانی‌هایی را در مورد حفاظت از داده‌های حساس مطرح کردند.

• جوانان خواهان توضیحات واضح‌تری در مورد HMIS و نحوه استفاده از داده‌هایشان هستند.

دسترسی به مسکن و منابع

• کارکنان در درجه اول برای اتصال جوانان به منابع، به شبکه‌های اجتماعی متکی هستند.

• جوانان و کارکنان هر دو خواهان آموزش بیشتر در مورد منابع موجود و نحوه ارائه پشتیبانی متمرکز بر جوانان هستند.

• دسترسی به مسکن‌های موقت، تخت‌های سرپناه و سایر گزینه‌های مسکن غیر CES همچنان بسیار دشوار است.

• منابع غیر مسکن نیز با چالش‌های مشابهی از جمله فرآیندهای نامشخص و پیگیری‌های مکرر مواجه هستند.

صدای جوانان و استقلال

• جوانان پیوسته تمایل خود را برای کنترل بیشتر بر پرونده‌هایشان، از جمله دسترسی بهتر به اطلاعات، کانال‌های ارتباطی شفاف‌تر و راه‌هایی برای دفاع از خود در درون سیستم ابراز می‌کردند.