خاطرات من از اردوهای باشگاه‌های ماجراجویی با پدرم از گرامی‌ترین خاطرات دوران کودکی‌ام هستند. انجام کاری منحصر به فرد فقط با پدرم همیشه حس خاصی داشت، چون او در حرفه‌اش خیلی سخت کار می‌کرد اما هیچ‌وقت از وقت گذاشتن برای خوشگذرانی در این سفرها و کنار گذاشتن همه چیز برای تمرکز روی گذراندن وقت با کیفیت در کنار هم غافل نمی‌شد.

یادم می‌آید که هر دوی ما از طریق این برنامه و Y با هم دوست‌های همیشگی پیدا کردیم. وقتی دخترم بالاخره به سنی رسید که می‌توانست در باشگاه‌های ماجراجویی شرکت کند، از این فرصت استفاده کردم تا با او وقت بگذرانم و برخی از تجربیاتی را که با پدرم داشتم با او به اشتراک بگذارم و در این فرآیند دوستان جدیدی برای هر دویمان پیدا کنم.

اینکه بتوانیم از روزمرگی و مشغله‌های روزمره بیرون بیاییم و زیر نور ستارگان، در هوای تازه با هم باشیم و برای مدتی کوتاه، فقط خودمان دو نفر، از سرعت زندگی کم کنیم، تجربه‌ای بی‌نظیر و ارزشمند در رابطه بین یک پدر و فرزند است. من و دخترم، و پدرم، از باشگاه‌های ماجراجویی Y بسیار سپاسگزاریم. "رفیق‌های همیشگی".

پیوستن به برنامه باشگاه ماجراجویی بهترین تصمیمی بود که به عنوان یک والد گرفتم. این یک تجربه پیوند بی‌نظیر بود. به مدت هفت سال، من با دخترانمان به ماجراجویی‌های فوق‌العاده سرگرم‌کننده در فضای باز رفتیم.

آنها اکنون زنان بالغی هستند و آن آخر هفته‌های طولانی را با علاقه‌ی فراوان به یاد می‌آورند و آنها را پایه و اساس دوران کودکی خود می‌دانند. آن رویدادها همچنین دوستی‌های نزدیکی را بین پدران ایجاد کرد و بیش از دو دهه بعد، برخی از آن پسرها هنوز جزو بهترین دوستان من هستند.

و برای بسیاری از ما پدران، باشگاه‌های ماجراجویی ما را با جادوی منحصر به فرد Y آشنا کردند و اینکه چگونه می‌تواند به شیوه‌های عمیق و ماندگاری به خانواده‌ها و جامعه ما سود برساند. امروزه چندین نفر از ما که از آن اردوها با فرزندانمان بسیار لذت بردیم، در هیئت مشاوران YMCA خانواده رانچو با هم خدمت می‌کنیم، جایی که یکی از اهداف ما این است که اطمینان حاصل کنیم برنامه‌هایی مانند باشگاه ماجراجویی همچنان رونق خواهند داشت و به خانواده‌ها از هر قشری خدمت می‌کنند، همانطور که برای ما این کار را کرد. در خانه ما یک جعبه سایه که همسرم پس از فارغ‌التحصیلی دخترانمان از باشگاه ماجراجویی درست کرد، آویزان است تا آن سال‌های گرامی را گرامی بدارد و به یاد بیاورد.

چیزی واقعاً جادویی در مورد پشت سر گذاشتن دنیا و رفتن به دل طبیعت با فرزندتان وجود دارد و این همان چیزی است که باشگاه‌های ماجراجویی ارائه می‌دهند. آخرین سفر کمپینگ ما دقیقاً همین بود - جادوی خالص. از لحظه‌ای که ماشین را بار زدیم، هیجان او ملموس بود، انرژی وزوز مانندی که از هر آهنگ آتش اردوگاه مسری‌تر بود. هرگز نگاهش را وقتی بالاخره به محل کمپ رسیدیم فراموش نمی‌کنم. چشمانش، با تعجب گشاد شده بودند، کاج‌های سر به فلک کشیده و آسمان وسیع و باز را تماشا می‌کردند. برپایی چادر به یک کار تیمی تبدیل شد، رقصی ناشیانه اما شاد از تیرک‌ها و میخ‌ها. دست‌های کوچک او، که مشتاق کمک بودند، یادآوری شیرینی از سرعت رشد او بودند. با غروب آفتاب، کنار آتش نشستیم و شعله‌های آتش صورت‌هایمان را با نور سوسو رنگ‌آمیزی می‌کردند. مارشمالوها را کباب کردیم تا کاملاً چسبناک شوند و داستان‌هایی از احمقانه تا ترسناک تعریف کردیم. در آن لحظه آرام، با درخشش ستارگان در تاریکی بالای سرمان، حواس‌پرتی‌های معمول زندگی - تلفن‌ها، برنامه‌ها و فهرست کارها - به سادگی محو شدند. فقط ما بودیم، آتش و طبیعت وسیع و آرام. بیدار شدن با صدای آواز پرندگان به جای زنگ ساعت و دیدن دنیایی که در نور ملایم صبحگاهی غرق شده بود، یک موهبت بود. ما تمام روز را صرف کاوش، سنگ‌پرانی در دریاچه‌ای به زلالی آب و شگفتی از شگفتی‌های کوچک طبیعت کردیم که او با شور و شوق به آنها اشاره می‌کرد. دیدن دنیا از دریچه چشمان کنجکاو او یک تجربه عمیق بود. این سفرها چیزی بیش از یک تعطیلات هستند؛ آنها فرصتی برای ارتباط در سطحی عمیق‌تر و خلق خاطراتی هستند که می‌دانم هر دوی ما برای یک عمر گرامی خواهیم داشت. این یادآوری قدرتمندی بود که گاهی اوقات بزرگترین ماجراجویی‌ها مربوط به مقصد نیستند، بلکه مربوط به کسی هستند که سفر را با او به اشتراک می‌گذارید.